|

Hoe Masoud (27) en Kevin (22) vrienden werden in Deventer: ‘Dit had ik niet verwacht’

De één vertrok uit Iran, de ander wilde vluchtelingen echt leren kennen. Een nieuw project bracht Masoud Roshanzamir (27) en Kevin Sweep (22) bij elkaar in Deventer. En dat gaat onverwacht goed. ,,Ik weet nu weer wie ik ben, en wie ik wil zijn’’, zegt Roshanzamir.

,Ik voel me soms ook een beetje hulpeloos. Want ik wil je een huis geven, ook al heb ik er zelf geen’’, zegt Sweep, om daarna zijn frustratie weg te zuchten. De 22-jarige Sweep zit dan al even met Roshanzamir te praten in de bibliotheek in de binnenstad.

Perfecte match

Roshanzamir en Sweep hebben een rustig plekje uitgezocht. Dat doen ze vaker sinds hun eerste ontmoeting twaalf weken geleden. De twee hebben elkaar gevonden via het landelijk bekende Buddy to Buddy-project, waarbij vluchtelingen aan inwoners worden gekoppeld. Ze zijn een van de eerste deelnemers in Deventer.

En de twee zijn een perfecte match. Want er is één ding dat hun echt bindt, en dat is theater. ,,Al vanaf de eerste ontmoeting verliep het contact vrij gemakkelijk. Dat is lang niet bij iedereen zo. Sommige koppels hebben niet direct een goede klik. Maar wij hebben heel snel een band opgebouwd’’, zegt Sweep.

En de twee zijn een perfecte match. Want er is één ding dat hun echt bindt, en dat is theater. ,,Al vanaf de eerste ontmoeting verliep het contact vrij gemakkelijk. Dat is lang niet bij iedereen zo. Sommige koppels hebben niet direct een goede klik. Maar wij hebben heel snel een band opgebouwd’’, zegt Sweep.

Dat is niet gemakkelijk. Taal vormde een barrière. Maar Roshanzamir is ook nog altijd bezig met het verwerken van zijn vlucht uit Iran. En zijn aankomst in het onbekende Nederland. Hij draagt deze warme middag een korte broek, en zelfs dat voelt gek, als je uit een streng islamitisch land komt.

Korte broek

Roshanzamir kwam hier met zijn vriendin Kimia. In hun thuisland konden ze niet samen zijn. De druk van het islamitische regime op jongeren is enorm. Zeker na de massale protesten die vorig jaar begonnen na de dood van Masha Amini in september 2022. De vrouw werd gearresteerd, omdat ze zich niet aan de normen voor het dragen van een hoofddoek zou hebben gehouden.

Fotograaf: Ronald Hissink

Na zijn aankomst zat Roshanzamir zeven dagen in het veelbesproken opvangcentrum in Ter Apel. Direct daarna kwam hij op de asielboot in Deventer terecht. ,,We verblijven hier nu al 7,5 maand’’, zegt de Iraniër. Hij antwoordt in het Engels, en kiest zijn woorden zorgvuldig.

Heftige periode

,,De eerste periode was wel heftig voor de bewoners van de boot. We kenden niemand, spraken de taal niet, en wisten niets over de Nederlandse cultuur’’, zegt Roshanzamir. ,,Mede dankzij Buddy to Buddy kunnen we in contact komen met Nederlanders.’’

,,Op de boot hebben veel mensen last van depressies. Ze blijven binnen zitten, en zijn lusteloos. Maar als je iemand van buiten de boot kent, voel je je ook weer iemand hier. Je krijgt meer vertrouwen in jezelf. Ik weet nu weer wie ik ben, en wie ik wil zijn’’, zegt Roshanzamir.

Sweep vult aan: ,,Je neemt al die negatieve energie ook mee naar buiten. Ik weet nog dat je tegen mij zei dat je een keer naar de supermarkt ging en je helemaal bevroor toen je moest betalen, omdat mensen tegen je begonnen te praten. Je wist niet hoe je moest reageren. Zelfs zo’n simpel bezoekje kan heel heftig zijn.’’

“Word in ieder geval één keer in je leven buddy! Want dan zie je dat je met een mens praat, en niet gewoon een nummer”. – Kevin Sweep

Sweep studeert aan Artez in Zwolle, en wil theatermaker worden. Om ervaring op te doen, geeft hij theaterlessen bij asielzoekerscentra. ,,Maar steeds voelde ik een afstand tussen vluchtelingen en mijzelf. Ik wilde op gelijk niveau met hen staan.’’

Romeo en Julia

,,We hebben allemaal onze mening over vluchtelingen. Over hoe ze zijn en hoe ze leven. Maar we weten eigenlijk niet wie ze zijn’’, zegt Sweep. ,,Dus daarom is mijn suggestie: word in ieder geval één keer in je leven buddy! Want dan zie je dat je met een mens praat, en niet gewoon een nummer.’’

Dankzij de gesprekken met Sweep droomt Roshanzamir nu over eigen theater maken, zonder enige begrenzing. Iets wat in Iran onmogelijk is. ,,Denk aan Romeo en Julia van Shakespeare bijvoorbeeld. Julia zou dan een hijab (hoofddoek, red.) moeten dragen. Zelfs daar wil het regime totale controle over.’

Roshanzamir gaat voortvarend van start. Hij is al begonnen met schrijven aan een theaterstuk, over zijn vlucht, en over cultuurverschillen tussen Iran en Nederland. Sweep wil hem daarbij helpen. Bijna als een soort bevestiging van hun vriendschap.

,,Dit had ik niet verwacht van tevoren’’, zegt Sweep. ,,Het voelde aan het begin misschien geforceerd. Maar ik voel nu echt de vriendschap. Als we bij elkaar zijn, praten we niet een uurtje of zo. Nee, soms gaat het zes uur door.’’