Hoe is het nu met oud buddy’s Kevin & Masoud?

Dat Buddy to Buddy verbindend is, zien we vaak terug. Elk buddykoppel is uniek, toch blijven sommige verhalen je extra bij. Zo’n verhaal is die van Kevin & Masoud, zij waren vorig jaar buddy’s bij Buddy to Buddy Deventer. En zij werden niet alleen buddy’s, maar ook vrienden en collega’s in theater en maakten samen een voorstelling. Een droom die voor beide uitkwam. Leanne stelde ze wat vragen over hoe het nu, een jaar later, met ze gaat.

Masoud: ‘Goed! We zijn op dit moment druk bezig met de voorbereidingen om de voorstelling vaker te kunnen spelen. Ik volg Nederlandse lessen, wacht nog op het IND-proces en vanaf eind december mag ik aan de slag bij Thuisbezorgd.’

Kevin: ‘Met mij gaat het ook goed. Ik ben druk bezig met theater maken en regisseren, maar vooral ook met het spelen van onze voorstelling en het proberen om die vaker te laten spelen in Nederland. Daarnaast geef ik veel theaterles. Masoud en ik zien elkaar erg regelmatig, minstens één of twee keer per week, zowel voor de voorstelling als gewoon vrienden en buddy’s.’

Beide kijken met een goed gevoel terug op hun deelname aan Buddy to Buddy. Masoud vertelt dat hij een bijzondere ervaring en vriend rijker is. Door het programma kon hij de Nederlandse cultuur op een laagdrempelige manier leren kennen. ‘In die tijd was ik erg verward door de nieuwe taal, weinig zekerheden en het bijkomen van de vlucht naar Nederland. Ik kon Kevin altijd alles vragen en dat gaf mij zekerheid en een nieuw gevoel van veiligheid.’

Kevin vult aan dat hij bijna niet kan geloven wat Buddy to Buddy mogelijk heeft gemaakt. In een korte tijd heeft hij een mens leren kennen met een enorm bijzonder verhaal, waar hij veel respect voor heeft. ‘Dankzij het Buddy-traject heb ik niet een nieuwkomer of vluchteling leren kennen, maar een vriend! Iemand die mij net zoveel heeft geleerd als ik hem heb mogen leren. Ik ben ontzettend trots op onze vriendschap.’

De positieve kracht van Buddy to Buddy zit hem in het maken en delen van herinneringen. Van mens tot mens, op basis van gelijkwaardigheid. Daarom vroegen we Kevin & Masoud naar hun meest waardevolle herinnering.

Masoud: Voordat ik Iran verliet, droomde ik er al van om in het theater te werken. Een droom die daar nooit in vervulling ging. Nadat ik was gevlucht, wilde ik mijn verhaal delen. Ik wil mensen vertellen wat er echt gebeurt, zodat ze kunnen zien wat er speelt in mijn land en in de levens van velen die gedwongen zijn te vluchten. Als vluchteling zonder vrienden of bekenden in een totaal vreemd land was het heel belangrijk om een sociaal leven op te bouwen in dit nieuwe, veilige land. Dankzij Buddy to Buddy gebeurde dit allemaal tegelijk: ik leerde een vriend kennen en die vriend bleek theatermaker te zijn. Ik mocht mijn verhaal vertellen als vluchteling, en daarmee ook het verhaal van velen anderen. Dat samen met iemand doen die ik volledig vertrouw en mijn vriend mag noemen, is mijn dierbaarste herinnering.

Door hun gemeenschappelijke interesse in theater ontstond al vrij snel het gesprek over het maken van het theaterstuk. Masoud wilde zijn verhaal vertellen en Kevin hielp graag. 9 maanden later was het theaterstuk ‘For life I would do it again’ geboren. Deze zal op 12 december worden gespeeld tijdens het ‘Thuis in Kunst Festival’, georganiseerd door Theaterschip. Deze voorstelling is stijf uitverkocht, maar hou Kevin & Masoud vooral in de gaten voor nieuwe data.

Kevin: Het moment waarop ik merkte dat Masoud mij durfde te vertellen wat zijn verhaal was, is mij ontzettend dierbaar. Een verhaal dat hij aan niemand in Nederland had durven vertellen. Om die vriend te mogen zijn, iemand die dat vertrouwen krijgt, is ontzettend bijzonder. Toen Masoud en ik op het idee kwamen om zijn verhaal naar het theater te brengen, zag ik dat hij een nieuw doel kreeg. Je moet begrijpen dat nieuwkomers vaak vooral wachten, zonder zekerheid, zonder te mogen werken of studeren. Toen wij de voorstelling voor het eerst speelden in schouwburg Odeon in Zwolle, zag ik Masoud sterker dan ooit zijn verhaal spelen. Dat was voor mij een enorm dierbaar moment. Dat ik daar deel van mocht uitmaken, maakt me trots.

We vroegen wat ze anderen mee zouden willen geven over Buddy to Buddy.

Masoud: Tegen andere nieuwkomers zou ik zeggen wat ik ook tegen anderen in de opvang heb gezegd: ga erheen! Het kan je een geweldige kans bieden om een bijzondere vriendschap te creëren en Nederlanders beter te leren kennen. Het is ook een manier om iets terug te doen voor een ander. De warmte die je voelt bij de Buddy-avonden en van andere buddy’s voelt als een nieuwe familie, waarvan je niet wist dat je die opnieuw kon krijgen.

Kevin: Tegen Nederlanders zou ik zeggen: doe het! Al ga je maar één keer naar een Buddycafé. Het geeft je de kans om een nieuw perspectief te krijgen op een ander, zeker op een groep mensen waar veel vooroordelen over zijn. Dit biedt de mogelijkheid om zelf die ervaring op te doen. Het is niet alleen een manier om een ander te helpen, maar ook om jezelf een nieuwe vriendschap te gunnen. Buddy to Buddy helpt je daar ontzettend goed bij. Ze organiseren leuke avonden, gesprekken en activiteiten, zodat je ook als je niet goed weet hoe je moet beginnen, toch makkelijk een start kunt maken.

Beide delen vele leuke, ontroerende en grappige anekdotes met elkaar. Van Masouds eerste woorden Nederlands door het kaartspel pesten, tot aan het samen eten van verschillende Nederlandse culinaire tradities die qua smaak niet bij elkaar passen. Ze zouden er een boek over kunnen vullen.

Tot slot wierpen we een blik op de toekomst.

Masoud is afwachtend, omdat zijn asielprocedure nog steeds loopt. Kevin heeft er vertrouwen in dat dit goed gaat komen. Beide weten zeker dat dit een vriendschap voor het leven is en hopen dat de voorstelling nog veel vaker en langer kan spelen. ‘De voorstelling biedt een manier om, naast vriendschap, iets te doen tegen de onmacht die ik en veel anderen voelen rondom maatschappelijke problemen. Het delen van de verhalen van mensen zal altijd belangrijk blijven, nu en in de toekomst’, aldus Kevin.

Wij hopen niets minder.

Geschreven door Leanne Enderink.