Een nieuw gezin: het bijzondere verhaal van Jennie, René en Cas

In een rustige straat in Apeldoorn woont een bijzonder huishouden dat het begrip ‘familie’ een geheel nieuwe betekenis geeft. René en Jennie, een getrouwd stel, delen hun huis en leven met Cas, hun buddy uit het Buddy to Buddy-programma. Maar Cas is zoveel meer geworden dan alleen een buddy: ze is hun dochter en een onmisbaar onderdeel van het gezin.

Een onverwachte ontmoeting

René begon tijdens de begindagen van Buddy to Buddy Apeldoorn als buddy en lid van de Stuurgroep. Toen hij daar met ‘pensioen’ ging, moedigde hij Jennie aan om ook buddy te worden. “Ik twijfelde eerst, maar René overtuigde me,” vertelt Jennie. “Ik ben van nature zorgzaam, dus het paste eigenlijk perfect.” Jennie deed daarnaast vrijwilligerswerk en ontmoette daar in de zomer van 2023 de Iraanse Cas die ook vrijwilliger wilde worden. Cas, die alleen naar Nederland was gekomen, kende nog niemand en was opzoek naar verbinding. “Jennie vroeg meteen: ‘Heb je iets nodig? Hoe kunnen we je helpen?’ Het voelde direct warm en vertrouwd,” herinnert Cas zich.

Al snel groeide de band tussen hen. Ze meldde zich samen aan als buddy en ze gingen naar het Buddycafé. Daarnaast hielp Jennie Cas met alles wat ze nodig had, want Cas woonde in het AZC. Cas: “Ze zorgde voor me zoals mijn eigen moeder dat zou doen. Op een gegeven moment voelde het alsof ik een van haar kinderen was.”

Een huis vol liefde

Toen het dagelijks leven voor Cas in het AZC onmogelijk werd, boden Jennie en René zonder aarzelen hun huis aan. Cas: “René belde me op en nodigde me uit om bij hen te komen wonen. Ze hebben in twee dagen zijn kamer met modeltreintjes leeggeruimd om plek te maken voor een bed en een kast.”

Cas voelt zich helemaal thuis bij Jennie en René. “Het is alsof ik weer bij mijn ouders in Iran ben,” zegt ze. “René maakt dezelfde soort grapjes als mijn vader, soms woord voor woord. En Jennie en ik zijn soms net dezelfde persoon. We begrijpen elkaar zonder woorden.” René en Jennie hebben ook veel van Cas geleerd. Jennie had in het verleden al Iraanse vrienden, maar door Cas leerde ze nog meer over de cultuur en tradities en vooral het heerlijke Iraanse eten. René vult aan: “Ik had een heel ander beeld van Iran in mijn hoofd. Door Cas hebben we ontdekt hoe rijk en warm die cultuur is.”

Jennie en René beschouwen Cas als een volwaardig deel van hun gezin. “Onze kinderen zijn al lang het huis uit,” zegt René. “We hebben door Cas nu een heel nieuw, en onverwacht, hoofdstuk in ons leven.” Ook in kleine dagelijkse dingen is de dynamiek als die van een gezin. “Als René en ik aan het kibbelen zijn, trekt Jennie zich even terug, net zoals mijn moeder dat vroeger deed,” zegt Cas lachend. “En René is een crazy dad, precies zoals mijn eigen vader.” Toch zijn er ook uitdagingen. Renés gewoonte om de hele dag te fluiten bleek een gevoelig punt. “Ik kan daar niet tegen omdat ik gevoelig ben voor geluiden,” zegt Cas. “Toen ik het zei, stopte hij meteen. Jennie was stiekem ook blij, want zij vond het ook irritant.”

Een toekomst in Nederland

Onlangs kreeg Cas goed nieuws: ze ontving haar verblijfsvergunning en is toegewezen aan de gemeente Apeldoorn. “We waren zó blij,” zegt Jennie. “Voor ons woont ze hier al lang niet meer als een gast. Dit is haar thuis.” Cas sluit af: “Ik ben dankbaar voor alles wat Jennie en René voor me hebben gedaan. Ze zijn mijn Nederlandse ouders en hun kinderen zijn mijn broers en zussen. Mijn ouders in Iran beamen dit en ze spreken elkaar soms via videobellen. Ik voel me thuis, terwijl ik zo ver weg ben van thuis.”

Door: Willemijn Roodbol

Jennie, René en Cas waren afgelopen zaterdag te gast bij RTV Apeldoorn om te vertellen hoe het is om buddy te zijn. Luister het item hieronder terug!