De ervaringen van Roos
Roos & Aws hebben na bijna 4 jaar nog steeds contact met elkaar.
Door Roos
Start Buddy-traject: september 2018
Coach van Oude Bredanaars van voorjaar 2019 tot voorjaar 2022
In de zomervakantie van 2018 las ik een mooi artikel over Het Appeltje van Oranje dat uitgereikt was aan Buddy to Buddy. Ik was meteen enthousiast over deze organisatie en heb mij nog diezelfde middag aangemeld. Slechts een paar maanden later leerde ik bij een heel gezellig matchingdiner mijn Buddy Aws kennen. En nu, ruim vier jaar later, hebben wij nog steeds contact met elkaar. Erg leuk!
Zeker aan het begin is het mooi om kennis te maken met elkaars cultuur. Bepaalde verwachtingen worden bijgesteld, je verwondert je over de overeenkomsten en ook de verschillen. Zo is het goed om van elkaar te horen en te zien waarom bepaalde dagelijkse dingen op bepaalde manieren gebeuren, het begrip voor elkaars situatie groeit hierdoor. Het wekelijkse afspreken brengt hier dan ook een soort ritme aan. Hierdoor leer je niet alleen je Buddy, maar ook zeker jezelf beter kennen.
Al snel na het matchingdiner maakten onze gezinnen kennis met elkaar. We spreken meestal thuis af bij elkaar om koffie te drinken of samen iets te eten. Maar ook deden we geregeld andere dingen, zoals in het park met vrienden afspreken, gingen we naar de markt en de bioscoop. Aws kwam ook bij de voetbalwedstrijden van mijn zonen komen kijken en is met mijn man naar wedstrijden van NAC Breda geweest. Toen de jongste dochter van Aws werd geboren leerden we ook hun familie kennen, die een paar dagen bij Aws logeerde. En met de coronatijd moesten we creatief blijven en organiseerden we onder andere via Meet een bingoavond. Waarbij ik wat prijzen en bingokaarten bij hen in de brievenbus deed en zij lekkere hapjes naar ons brachten.
Door te vragen aan elkaar wat de ander wil, of zelf met een idee te komen kom je er steeds meer achter wat leuk is om samen met elkaar te doen. Toen onze eerste vier maanden voorbij waren, begon het contact naar mijn gevoel pas echt vorm te krijgen. En dat blijkt, er is een mooie vriendschap ontstaan in de afgelopen vier jaar!
We hebben het over de scholen van onze kinderen, over het werk, over eten, over kleding, over het weer, denken mee over bepaalde praktische dingen… zoals wij dit ook met andere vrienden doen. Door vooral veel aan elkaar te vragen en vertellen begrijpen we elkaar steeds beter. Toen de vrouw van Aws zich steeds beter in het Nederlands kon uitdrukken, voelde zij zich steeds meer zichzelf worden gaf zij aan.
Van Buddy tot coach van Oude Bredanaars
Buddy to Buddy organiseert ook veel gezellige activiteiten om aan deel te nemen. Zoals toen twee jaar geleden mijn klas bij de Sinterklaasviering van Buddy to Buddy kwam optreden, waarbij de vrouw en dochter van Aws kwamen kijken. Wij namen verder niet vaak deel aan de activiteiten. Dat is dan ook weer het mooie aan het vrijblijvende bij Buddy to Buddy: er is van alles mogelijk, maar je bepaalt zelf samen met je Buddy wat je gaat doen.
Na mijn ronde ben ik van een aantal rondes de coach geweest van ‘oude Bredanaars’ die een Buddyschap aan zijn gegaan. Mooi om te doen! Leuk om ook op een andere manier mijn steentje bij te kunnen dragen aan Buddy to Buddy. Ik herken de zenuwen bij het matchingdiner, de vragen die er leven, maar zeker ook de gezellige gesprekken die ondanks de taalbarrière op verschillende manieren plaats kunnen vinden.
Wat ik het mooie vind is hoe men iedere ronde weer elkaar kan inspireren en hoeveel verschillende Buddyschappen er zijn ontstaan. Waar de een vooral veel sport met zijn Buddy, de ander iets gezelligs samen met elkaars kinderen gaat doen en weer een ander vooral koffie drinkt bij elkaar thuis, gaan andere Buddy’s met elkaar iedere woensdagavond naar De Huiskamer of wandelen op zondagochtend. Het is fijn om met elkaar ervaringen en ideeën uit te wisselen. Herkenning en erkenning van je ervaringen is heel erg waardevol, je helpt elkaar op weg. Allerlei vragen, die ik destijds zelf ook had, kunnen gesteld worden. Zo ben je ook Buddy van elkaar! Ook als een Buddyschap een moeizame start kent, zijn er manieren te bedenken om toch wekelijks in verbinding met elkaar te blijven. De activiteiten in De Huiskamer bijvoorbeeld zijn heel laagdrempelig. Is de taal nog een barrière? Dan zijn kleine dingen zoals een wandeling, een foto van je maaltijd sturen, een kopje koffie drinken of samen een spelletje doen al een gezellige activiteit waarbij de taal of het gesprek zelf dan een minder belangrijke rol speelt.
Ik wens iedereen een heel mooi buddyschap toe!
