‘Buddy zijn verrijkt mijn leven enorm’

Stichting Buddy to Buddy brengt nieuwkomers met een vluchtelingenachtergrond in contact met Nederlanders op basis van gemeenschappelijke interesses. Abdullah Mollagatir (28) en Fleur Brilleman (29) hebben inmiddels een klein halfjaar wekelijks contact met elkaar. Hij doet er zijn voordeel mee. Zij ook.

Of hij voor het interview zenuwachtig is, vraagt Fleur als we ondertussen op zoek zijn naar een geschikte spreekplek in de bibliotheek. Nee, dat is Abdullah niet. Hij heeft het wél warm, want hij heeft stevig door moeten fietsen om op tijd te zijn. ,,Ik weet inmiddels dat jullie Nederlanders er niet van houden als iemand te laat komt. In mijn cultuur wordt daar toch iets losser mee omgegaan.’’

KOOKKUNSTEN 

Tussen hem en haar klikte het meteen. Gevraagd waarom Abdullah zo in zijn sas is met Fleur antwoordt hij: ,,Omdat hij mij heel goed met de Nederlandse taal helpt.’’ ,,Je bedoelt zij’’, corrigeert Fleur op een weinig autoritaire toon. ,,Oh ja, natuurlijk ik bedoel zij’’, zegt Abdullah verontschuldigend. De Syriër, nog net geen twee jaar in Nederland, geeft aan dat hij geregeld met persoonlijke voornaamwoorden de mist ingaat. Maar gelukkig is er dan nog altijd Fleur in de onbezoldigde rol van aardige en geduldige juf. ,,Zij verbetert mij als ik fouten maak. Door haar leer ik beter Nederlands spreken.’’ Maar van eenrichtingsverkeer, voegt Fleur meteen toe, is geen sprake. ,,Abdullah laat mij kennismaken met zijn cultuur. Zo nu en dan leert hij mij ook een paar Arabische woordjes of uitdrukkingen. Ikzelf houd erg van taal, dus dat vind ik alleen maar leuk. Daarbij word ik altijd in de watten gelegd als ik bij Abdullah thuis word uitgenodigd. Hij kookt als de beste.’’ Op het gelaat van de vriendelijk ogende Syriër, wiens vrouw recentelijk ook in Nederland is, verschijnt een glimlach. Hij ontkent zijn kookkunsten niet. ,,Koken is een liefhebberij van me.’’

Hoe meer ik in contact kom met Nederlanders hoe makkelijker en sneller het integreren gaat

ONDERNEMEND

Nadat de twee in oktober vorig jaar aan elkaar waren gekoppeld, gingen ze meteen op stap, de binnenstad in. Het was direct gezellig, merkt Abdullah op die Fleur karakteriseert als aardig en behulpzaam. ,,En zeer geïnteresseerd in wie ik ben en wat ik doe. We leren elkaar steeds beter kennen.’’ Fleur op haar beurt schetst Abdullah als open minded, ondernemend, sociaal en grappig. ,,En wat ik heel fijn vind, is dat hij een makkelijk prater is, ik ben dat namelijk ook. We kletsen heel wat af. Nee, nooit zitten we om gesprekstof verlegen.’’

,,Het grappige is’’, vervolgt Fleur, ,,Dat we beiden op ons inschrijfformulier hadden vermeld dat we van actie houden. Nou, het enige wat we tot nu toe hebben gedaan is eten, praten en samen een drankje doen.’’ Abdullah: ,,Maar het is nooit saai.’’ De reden dat Abdullah – hij verbleef een jaar in azc Wassenaar – zich aanmeldde bij Buddy to Buddy is omdat hij zijn sociale kring wilde vergroten. ,,Hoe meer ik in contact kom met Nederlanders hoe makkelijker en sneller het integreren gaat. En juist dat is wat ik wil. Als ik met Fleur optrek, word ik ook gedwongen om Nederlands te praten.’’ Fleur zocht naar eigen zeggen betekenisvol vrijwilligerswerk. De rol als buddy is haar op het lijf geschreven. ,,Ik vernam dat het voor vluchtelingen moeilijk was om in contact te komen met Nederlanders, nou daar wilde ik graag verandering in brengen. Ik kan het iedereen aanraden. Het verrijkt je leven enorm.’’

Binnenkort hebben ze afgesproken om daadwerkelijk de hort op te gaan, naar Den Haag. Abdullah kijkt er naar uit, Fleur evenzeer.

Dit artikel verscheen op destadamersfoort.nl. Je vindt het artikel hier.