Een Eritrees meisje op schaatsen

[et_pb_section fb_built=”1″ admin_label=”section” _builder_version=”3.22″ global_colors_info=”{}” custom_padding=”||0px|||”][et_pb_row admin_label=”row” _builder_version=”3.25″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” global_colors_info=”{}” custom_padding=”||20px|||” min_height=”2300.4px” custom_margin=”|auto|59px|auto||”][et_pb_column type=”4_4″ admin_label=”Kolom” _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” global_colors_info=”{}” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text admin_label=”Text” _builder_version=”3.27.4″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” global_colors_info=”{}” custom_padding=”|50px||39px||”]

Vriendschap bij Buddy to Buddy Apeldoorn

In een tijd waarin het sociale leven bijna volledig stil lag en veel mensen zich angstig achter de voordeur verstopten, meldden Belinda en Smret zich aan bij Buddy to Buddy. Buddy to Buddy is een organisatie die Nederlanders aan nieuwkomers koppelt op basis van gemeenschappelijke interesses en in een traject van vier maanden stimuleert dat er een gelijkwaardige vriendschap ontstaat.

Eenzaamheid is een prangend probleem onder nieuwkomers, het is volstrekt niet vanzelfsprekend dat een Nederlandse voordeur zich voor hen opent en er vriendschappelijke contacten ontstaan. Uiteraard zijn er instanties en hulpverleners die goed werk verrichten, maar een vriend of vriendin waar je thuis welkom bent kan van grote betekenis zijn. Deze behoefte was ook tijdens de lockdown onverminderd groot, dus Buddy to Buddy Apeldoorn zette alles op alles om de tweede pilot van het project toch door te kunnen laten gaan. Dat betekende dat de eerste ontmoeting van buddykoppels niet in de vorm van een feestelijk diner plaatsvond zoals gewoonlijk, maar online.

Ontmoeting
Belinda Blikman komt uit Apeldoorn, is coach en heeft drie kinderen in de leeftijd van 18 tot 23 jaar. Die zijn grotendeels al uitgevlogen, maar in de periode van thuisonderwijs woonden ze tijdelijk allemaal weer thuis. Smret Haile (22 jaar) is vijf jaar geleden zonder haar familie uit Eritrea gekomen en woont hier alleen. Voor
de eerste ontmoeting nodigde Belinda haar bij haar thuis uit. ‘Ja, we konden toch nergens anders afspreken omdat alles dicht was,’ merkt Belinda nuchter op. Zo viel Smret met haar neus in de boter, het hele gezin was er, iedereen praatte enthousiast door elkaar heen en ze aten gezellig samen. Als klap op de vuurpijl
vroor het op dat moment zodat ze met zijn allen konden gaan schaatsen. ‘Dat was best spannend,’ geeft Smret toe. ‘In Eritrea sneeuwt het soms, maar dat blijft nooit liggen, bevroren water kende ik helemaal niet. Zomaar op het water stappen, dat was heel gek,’ lacht ze. Belinda leende schaatsen aan haar en ze
kreeg een stoel om mee te oefenen. ‘Het ging niet zo erg goed, maar het was wel heel leuk,’ vertelt Smret.

Cultuurverschillen
Een andere keer heeft Smret ‘Injera’ voor het hele gezin gekookt, een traditioneel Eritrees gerecht dat je met je handen behoort te eten. ‘Wat hebben we toen hard gelachen,’ vertelt Belinda, ‘met je handen eten, we konden er niks van.’ Verder spelen ze graag spelletjes en dan komt de fanatieke kant van Smret naar
boven. Wat vindt Smret raar of anders aan Nederlanders? Daar durft ze bijna geen antwoord op te geven, maar uiteindelijk blijkt wel dat Nederlandse ouders en kinderen anders met elkaar omgaan dan ze in Eritrea gewend was. ‘Wij blijven meestal bij onze ouders wonen tot we gaan trouwen en hun gedachten moeten
wij doen. Nederlanders luisteren meer naar hun kinderen, ook als ze klein zijn.’ ‘Ja,’ zegt Belinda, ‘ik merkte ook dat mijn kinderen die cultuurverschillen wel interessant vonden. Eerst waren we allemaal voorzichtig, omdat je niet weet wat gepast en ongepast is om te vragen. Maar toen we elkaar beter leerden kennen durfden ook mijn kinderen steeds meer vragen te stellen. Hoe is het om onder een dictator te leven? Wat doe je met een verliefdheid als het meteen zo serieus moet zijn dat je met elkaar wil trouwen? De wereld van Smret is op bepaalde vlakken zó anders. Zo kwamen er interessante gesprekken op gang. Wij zijn gewend aan een zeker gemak. Smret heeft meer moeten vechten, maar dat maakt haar ook sterk. Toen ze ging solliciteren kon ze kiezen uit drie banen!’ Vertelt Belinda trots. ‘Het is mooi om te zien dat ze het belangrijk vindt om haar school af te maken, een rijbewijs te halen en haar eigen geld te verdienen. Ze pakt dingen op uit Nederland zoals bijvoorbeeld die zelfstandigheid, maar houdt ook vast aan haar eigen cultuur. Ik gun het haar dat ze dat blijft combineren, ook als ze later getrouwd is en kinderen heeft.’ Smret straalt bij die woorden.

Welkom
Het buddytraject is allang voorbij, maar voor dit koppel is het geen vraag of ze contact zullen houden. ‘We gaan nog tennissen toch?’ vraagt Smret.
‘Ja,’ antwoordt Belinda, ‘en zo’n Eritrese koffieceremonie wil ik ook wel eens meemaken.’ ‘Hoe is het om een Nederlands gezin te kennen waar je zo aan mag schuiven als je hier zonder je familie woont?’ vraag ik nog aan Smret. Ze lacht verlegen en zegt dat dat wel fijn is. ‘Dan moet je dat ook doen hè. Dat mag best vaker,’ roept Belinda lachend.

Word ook buddy!
Tijdens een informatieavond op 29 september in PLEK vertellen we je alles over Buddy to Buddy en het buddytraject. Wil jij in vier maanden tijd een nieuwe stadsgenoot leren kennen en van betekenis zijn door
jezelf te zijn? Meld je dan nu aan via onze website: www.buddytobuddy.nl/apeldoorn of stuur een e-mail
naar apeldoorn@buddytobuddy.nl

Door: Merel Hubatka

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]