Amjad & Corneeltje

“Na de vierde dag voor mij en mijn vader in Nederland moesten we verhuizen van AZC Ter Apel naar AZC Zutphen. In het busje onderweg naar Zutphen hebben we een Koerdisch meisje (Ahang) en een Saoedische, Afghani jongen (Qudrat) ontmoet en zij begonnen te praten met mijn vader … ik heb met hun niet gepraat, ik had er gewoon geen zin in. Na een paar dagen in Zutphen ging ik voor het eerst keer naar de stad met Ahang om te kijken hoe alles zit eruit in de stad van Zutphen, en een paar dagen later werden Ahang en Qudrat al mijn enige vrienden in Nederland maar zij begonnen ook andere mensen te ontmoeten en een nieuwe vrienden te krijgen, en ik bleef waar ik stond, en na wat tijd zij hadden niet veel meer tijd voor me en ik wist niet hoe kan ik een nieuwe mensen ontmoeten. Ik begon te voelen eenzaam, en mijn situatie begon om van gewoon naar slecht naar slechter te veranderen ik werd erg depressief. Er was een park niet veerweg van het AZC met een kleine plas, ik zat altijd allen naast het plas en toen ik voelde altijd heel verdrietig en eenzaam, ik probeerde om de andere mensen in het park te laten zien hoe verdrietig ben ik zodat iemand kan misschien komen en aan mij te vragen `hoe gaat het` maar niemand is ooit gekomen….

Na een paar weken ging ik buiten om een beetje te wandelen en dan zag ik Ahang en Qudrat weer, zij waren buiten ook met hun nieuwe vrienden en wij begonnen een beetje te praten en dan zij vertelde me over de B2B project en toen heb ik de idee niet helemaal goed begrippen, zij vertelde mij dat ik kan nieuwe mensen ontmoeten en ook mijn taal oefenen en Ahang vroeg aan mij als ik het leuk vind om een keertje samen met haar naartoe te gaan. Ik was een beetje bang om daar te gaan want mijn Engels toen was niet helemaal perfect en ik kon nog helemaal geen Nederlands praten, maar ik dacht voor mezelf “ oké! Ik heb echt niks te verliezen`. Zij vertelde me dat de Buddy to Buddy kantoor elke woensdag open is en dat volgende woensdag moet ik met haar gaan om mijn naam te inschrijven zodat de organisatie kan een Nederlandse buddy voor me zoeken.

Woensdag
Op woensdag ging ik met Ahang om mijn naam te inschrijven en daar heb ik een van de medewerkers (Ninan) ontmoet, en zij was heel aardig tegen mij en zij begon meteen met mij te praten, ik voelde alsof ze me kende van duizend jaar geleden. En dan kwam een andere medewerker (Willemijn) om me in te schrijven en zij ook was heel aardig tegen mij en ze hielp me graag met het invullen van het formulier. Ik voelde me heel blij die avond en alle angst die ik had ging weg, het was voor mij de eerste keer in Nederland dat ik me geaccepteerd voelen zonder weggestuurd te worden.

Een paar maanden later
Na een paar maanden heeft Buddy to Buddy een feestje georganiseerd waar alle mensen komen om zijn buddy’s te ontmoeten. Ik ging daar met Ahang en Qudrat, en ik was heel nerveus. We hadden in het eerst van de avond een paar activiteiten en een van de ijsbreker activiteiten was dat iedereen krijgt een lijst met vragen en de Nederlanders en de nieuwkomers zich in de kamer zouden verspreiden en dan elkaar in koppels moeten kiezen. En alle mensen begonnen te lopen naar elkaar toen ik heb een aardige vrouw gezien en wij hebben naar elkaar gekomen, zij zei haar naam is Corneeltje maar ik kan haar gewoon Corrie noemen, we hadden een paar minuten om elkaar de paar vragen te stellen maar in die paar minuten we hebben heel veel gepraat over `vegetarisme, aardrijkskunde, Syria, Nederland familie, eten, muziek…ect)

Dan moesten wij naar de tafels lopen waar ons namen staan zodat wij kunnen voor het eerst ons echt buddy’s ontmoeten. Ik zat tegen een jong meisje ze heet Sarah, en we begonnen te praten, het was lang tijd toen ik met iemand heb zolang gepraat, ik vertelde haar over alle dingen die in mijn leven gebeurt en dan gingen wij om een foto samen te maken en er was heel veel verschillende muziek en eten van allerlei verschillende culturen, er waren ook Arabische en Nederlandse mensen Dabkeh aan het dansen. Ik voelde gewoon heel blij, ik had dit moment heel erg nodig.

Voordat het eind van het feestje kwam Corrie naar me en zij heeft haar nummer aan mij gegeven en zij vertelde mij ´als je heeft iets nodig of je wil met iemand praten dan je kan altijd me bellen´.

Na het feest
Wij mochten elke woensdag naar de Buddy to Buddy kantoor gaan met ons buddy’s om spelletjes te spelen, nieuwe mensen te ontmoeten, koffie en thee te drinken…) ik ging een paar woensdagen met mijn buddy Sarah naartoe en daar heb ik ook een paar keer Corrie ontmoet.

Wij konden ook andere activiteiten doen buiten het gebouw met de Buddy to Buddy organisatie zoals naar een museum te gaan en aan een toneelspeeltje te spelen en om een paar keer met alle mensen samen te gaan zingen en veel andere mooie dingen.

Ik ontmoette daar heel veel aardige mensen van verschillende culturen, ik voelde me niet meer allen, ik voelde dat er is een plek waar ik kan gaan om met iemand te praten of met iemand een leuke dingen te doen. Ik werd een andere persoon, ik werd gelukkig.

Buddy to Buddy brengt verandering
Na een paar keer ontmoeting met mijn buddy Sarah in het kantoor van Buddy to Buddy, nodigde ze me uit om bij haar thuis te komen en haar familie te ontmoeten. Dit was de eerste keer dat ik ooit naar een Nederlands gezin ging, ik was gestrest in het eerst maar alles ging heel goed en ik werd heel blij dat ik ben daar geweest. Na een paar keertjes met Sarah en Corrie en de andere mensen die waren elke woensdag daar begon ik een beetje te leren over de Nederlandse cultuur en aan het cultuur wennen. Het was een beetje moeilijk om te geloven dat er is mensen ter wereld die zo aardig zijn en accepteren anderen, maar zij zijn toch zo. Ik begon met de mensen daar mijn Engels te verbeter en Nederlands te leren, ik creëerde een nieuwe persoonlijkheid en ik kreeg meer zelfvertrouwen ook.

Op mijn 18^e verjaardag Corrie had een leuke verrassing voor me, de verrassing was een rondleiding in Amsterdam. Het was het mooist dag in mijn leven, ik was heel blij, wij gingen op een rondvaart door de grachten van Amsterdam met een boot, en dan naar de Eye museum en dan de Dam square en aan het einde van de rondleiding gingen we naar de Homomonument en dan zag ik daar voor het eerst in mijn leven een regenboogvlag, en toen was ik heel blij en wij gingen samen naar een winkeltje om een regenboogvlag, regenboogketting en regenboogarmband te kopen. Ik droeg hun meteen en ik heb nooit in mijn leven gevoeld behoren en geaccepteerd meer dan dat moment.

Amsterdam
Een paar maanden later moest ik verhuizen naar Wageningen AZC, het was een moeilijk moment om alle mensen die heb ik ontmoette te verlaten en weg te gaan maar het moest zo. Ik verhuisde naar Wageningen AZC en dan Arnhem AZC en daar heb ik mijn verblijfsvergunning gekregen en dan moest ik naar Amsterdam AZC verhuizen en dan kreeg ik een appartement in Amsterdam. Tegelijkertijd probeerde ik heel veel om een organisatie zoals de Buddy to Buddy te vinden want ik heb het altijd heel erg gemist, en ik zag heel veel organisaties maar zij zijn allemaal niet net zoals Buddy to Buddy. Ik werd heel blij toen ik heb gehoord dat Buddy to Buddy wil ook openen in Amsterdam en ik heb het gevoel dat ik iets zou willen doen om de nieuwe locatie Amsterdam te helpen groeien. Ik mis nog steeds alle mensen die waren in Buddy to Buddy Zutphen en ik heb nog steeds contact met hun … Buddy to Buddy voor me was niet allen maar een project maar het was een plek waar je je thuis voelt, ongeacht wie je bent of waar je vandaan komt.”