De eerste ontmoeting tussen buddy’s Joëlle en Caleb was een beetje chaotisch. “Caleb was te laat, want hij was een halte te ver doorgereden met de bus. Omdat hij geen databundel op zijn telefoon had, duurde het even voordat hij de juiste locatie had gevonden.” Joëlle had ondertussen al de hele ruimte doorzocht op zoek naar haar buddy en wou het bijna opgeven. Gelukkig kwam Caleb na een kwartiertje binnen en konden ze kennismaken. “Tijdens het matchingsdiner hadden we volop gespreksstof. Zelfs zoveel dat de organisatie op een gegeven moment kwam vragen of we even stil konden zijn om de zangeres die op het podium stond de volle aandacht te geven.” Na alle feestelijkheden van het matchingsdiner heeft Joëlle, Caleb samen met nog drie andere bewoners van azc de Hoogstraat naar huis gebracht.
Nieuwe cultuur
Joëlle had geen specifieke wensen voor haar buddy. “Ik wilde vooral de brug slaan naar iemand die gevlucht is uit het eigen land en hier wegwijs wil worden. Ik was verrast dat Caleb zo goed Engels spreekt, waardoor we heel makkelijk in gesprek raakten.” Joëlle en Caleb hebben beide een andere reden waarom ze buddy zijn geworden. Caleb: “Ik wil graag leren over de gemeenschap waar ik in terecht kom. Dat heb ik al mijn hele leven. Ik wil begrijpen hoe Nederlands denken, wat hun waarden zijn en hoe de cultuur werkt. Dat geldt bijvoorbeeld voor de familiesystemen, maar ook hoe mensen met elkaar omgaan. Nederland is echt een nieuwe cultuur voor mij. Zo wil ik graag weten wat het betekent als mensen elkaar in het verkeer aankijken en hoe mannen en vrouwen zich tot elkaar verhouden.”
Voor Joëlle was het politieke klimaat in Nederland directe aanleiding. “Met name de bizarre wet die in de maak was waarbij het strafbaar zou worden om mensen die leven in de illegaliteit te helpen. Ik las toen een oproep in de regionale krant De Kaap en dacht: ik wil laten zien dat er ook heel veel mensen in Nederland met open armen klaar staan voor mensen van buiten.”
Snuffelschuur
De buddy’s spreken ongeveer eens per week af. Caleb heeft veel tijd, maar Joëlle heeft een fulltime baan, dus is het soms even puzzelen wanneer het past. “De eerste keer hebben we koffie gedronken en zijn we naar de Snuffelschuur in Leersum gegaan. Niet alleen zijn daar veel tweedehands spullen te koop, maar het geeft ook een mooi inkijkje in onze cultuur. Veel oudere bewoners van Leersum werken daar als vrijwilliger. Terwijl we op zoek waren naar een waterkoker kwamen we een landgenoot van Caleb tegen die inmiddels een paar jaar in Overberg woont. Er ontstond direct een geanimeerd gesprek en nummers werden uitgewisseld.”
“We zijn ook een keer samen gaan wandelen naar de uitkijktoren bij Kaap Doorn. Voor Caleb was het de eerste keer om op zo’n grote hoogte te staan. En ook daar raakten we snel in gesprek met mensen die ook van het uitzicht genoten. Het is echt opvallend dat we, als we samen op pad zijn, opeens met allerlei andere mensen in contact komen.” Caleb is inmiddels ook een keer bij Joëlle en haar gezin langsgekomen om een typisch Nederlandse stamppot te eten en elkaar beter te leren kennen. Een betere manier om de Nederlandse cultuur te leren kennen, is er bijna niet. En bovendien was het heel erg gezellig. Een volgende keer is de keuken voor Caleb en gaat hij een traditioneel gerecht bereiden.
Schaatsen
Samen koffie drinken is een hobby van hun beide, al helemaal met een goed gesprek daarbij over de maatschappij en politiek. “Daarbij bespreken we vooral de verschillen tussen onze culturen. Dat vinden we allebei super interessant. Ook zijn we allebei dol op sporten. Dat hebben we echter nog niet samen gedaan, maar gaat er zeker van komen. Sowieso een keer samen een rondje hardlopen of fietsen. En we hebben ook afgesproken dat als het gaat vriezen en we kunnen schaatsen, we dat gaan doen. Hollandser dan dat gaat het niet worden.”
Nog iets in de agenda is het plan dat Caleb een keer meegaat naar het werk van Joëlle. Zij werkt namelijk voor de Nederlandse Volleybal Bond, dus dat sluit mooi aan bij de interesse van Caleb in sport. “Een middagje rondlopen op Papendal is het plan. Dan kunnen we ook meteen, naast het volleybal, een kijkje nemen bij Atletiek, Handbal en Judo. En verder gaan we het wel beleven. We zijn nog maar drie weken geleden voor het eerst aan elkaar voorgesteld, dus er is nog genoeg te bespreken en ondernemen.”
“Buddy zijn verrijkt mijn leven”, zegt Joëlle. “Het geeft nieuwe perspectieven. Zeker in deze tijd waarin er veel nare dingen over vluchtelingen worden gezegd, is het belangrijk dat we elkaar juist ontmoeten.” Caleb voegt toe dat het vooral ook heel leuk is. En het geeft hem ergens ook het gevoel alsof hij ‘thuis’ is. Het voelt erg welkom.
Geschreven door: Willemijn Roodbol
