“De liefde voor kinderen delen we – het gezinsleven is universeel”
Op een woensdagavond schuiven Marc en Loes aan bij hun buddy’s Saadoon en Amel in het AZC in Leersum. Ze worden warm verwelkomd aan een rijkgevulde tafel. Saadoon en Amel wonen hier samen met hun dochters: een meisje van vier en een baby van vier maanden.
“We kwamen elkaar tegen bij het Heuvelrug-kerstdiner op Zonheuvel,” vertelt Marc. “Toen zagen we alleen Saadoon, want Amel was hoogzwanger.” Saadoon sprak al aardig Nederlands.” Loes – de vrouw van Marc – had zich al ingeschreven voor Buddy to Buddy. “Pas later bedachten we dat het leuk zou zijn om samen buddy’s te worden. In overleg met Jacqueline van Buddy to Buddy zijn Loes en ik toen gekoppeld aan Saadoon en Amel.”
De eerste gezamenlijke ontmoeting vond plaats tijdens de Jezidi-vastentijd, in december. “We aten ’s avonds samen in het AZC en Amel had super lekker gekookt!” In het begin verliepen de gesprekken nog moeizaam. “We gebruikten vaak onze telefoons om te vertalen, maar die hebben we gelukkig steeds minder nodig.”
Marc, Saadoon, Loes en Amel spreken vaak af met zijn vieren en meestal ook met de kinderen. “We vieren elkaars feestdagen en leggen dan uit wat we vieren. Zo leren we over elkaars culturen en we vertellen over de geschiedenissen van Irak en Nederland. Het helpt ons te begrijpen welke reis het jonge gezin heeft afgelegd.” Om en om spreken ze bij Marc en Loes thuis af of in het AZC. Soms gaan ze naar een Buddycafé. “Als we bij ons thuis zijn, wordt er bij goed weer heel wat op de trampoline gesprongen. Onze kinderen zijn wat ouder, maar zij zijn er ook wel eens bij. Onze oudste dochter is net zo oud als Saadoon en Amel. Dat maakt de verschillen én overeenkomsten wel heel duidelijk. Voor iedereen geeft dat stof tot nadenken.”
Familie
Er is een mooie uitwisseling van culturen tussen de vier buddy’s. “Saadoon en Amel hebben geleerd van onze feesten, zoals Nieuwjaar en Pasen. Wij hebben het Jezidi-nieuwjaar meegevierd – dat niet op 1 januari valt – en af en toe leren we een woordje in het Koermandji. Wat we écht delen is de liefde voor kinderen. Het gezinsleven is universeel.” Saadoon en Amel beamen dat: “Het is fijn om goede mensen te leren kennen, elkaar te helpen, samen te praten en te eten. Jullie helpen ons op weg met de Nederlandse taal, de regels en gewoontes. Wij willen graag een familie in Nederland.”
Wat Marc en Loes het mooiste vinden aan buddy zijn? “Het is bijzonder om verhalen uit te wisselen, met de kinderen te spelen, met baby’s te knuffelen en te zien hoe mensen zich ontwikkelen. In de zomervakantie gaan we samen een dag naar het Henschotermeer. Ook al is ons Buddy to Buddy-traject officieel afgelopen, we blijven met elkaar in contact!”
Door: Willemijn Roodbol
