“We zijn hetzelfde type mens”

De eerste week van maart was het zover: het matchingsdiner van Buddy to Buddy in Theater Walhalla. En wie mochten daar als eerste naar voren komen om gematcht te worden? Dé en Azad. Azad: “Ik vond het erg spannend om de eerste te zijn en zat lekker op mijn gemak achteraan in de zaal.” De spanning was er gelukkig snel vanaf, want Dé en Azad vonden elkaar in hun liefde voor kunst en cultuur.

Dé: “Ik ben programmeur en marketeer van Theater Walhalla en zo in aanraking gekomen met Buddy to Buddy. Ik heb niet lang getwijfeld, want ik was juist opzoek naar iets in mijn vrije tijd wat meer verdieping geeft. Één en één is twee.” Haar buddy Azad woont nu bijna twee jaar in Nederland. Azad: “Toen ik hier aankwam sprak ik geen Engels. Ik heb dus in twee jaar twee talen geleerd.” Het oefenen met de talen was voor Azad dan ook de reden om buddy te worden. Beide buddy’s hadden niet verwacht dat er zo’n goede klik zou ontstaan. Dé: “We houden allebei heel erg van kunst en cultuur. Muziek luisteren, films kijken, musea: het is allemaal zo leuk om samen te doen.”

Deze gedeelde liefde is de rode draad in hun vriendschap. Dé: “Ik zag op de Instagram van Azad dat hij een reel had gemaakt met de muziek van Meral Polat.” Meral is een actrice en zangeres en zowel Meral als Azad hebben Koerdische roots. “Toen Meral in Rotterdam kwam spelen, heb ik meteen kaartjes voor ons gekocht. Azad zong elk nummer mee.” Azad: “Het was erg leuk en na de show hebben we Meral ontmoet. We hebben toen een beetje Koerdisch met elkaar gesproken. Heel bijzonder om haar te ontmoeten.” Dé: “Ik hoor het verschil tussen Koerdisch en Turks niet, maar blijkbaar mixt Meral het in haar nummers door elkaar.” Naast Engels, Nederlands, Koerdisch en Turks is Azad nog lang niet uitgeleerd. “Ik wil hierna beginnen met Spaans. Dat vind ik ook een mooie taal.”

Één lijn
Vandaag gaan Dé en Azad naar het Rijksmuseum en daarna samen bij vrienden van Dé langs. Het loopt allemaal heel natuurlijk. Dé: “Bij het matchingsdiner werd ons verteld dat we elke week moesten afspreken en dat gaf me wel wat druk. Echter, ik kwam er snel achter dat onze band zo leuk is dat het niet meer voelt als ‘een afspraak’.” Azad: “Soms zien we elkaar zelfs twee keer per week. We doen meestal iets leuks samen, maar soms gaan we ook gewoon even koffiedrinken.” Dé: “We zijn hetzelfde type mens: we roken, we houden van bier en we houden niet van koken, haha. Dat helpt ook in ons makkelijke contact, we zitten vaak op één lijn.”

Koerdistan
Naast alle culturele uitstapjes heeft Dé ook veel van Azad geleerd. Dé: “Ik heb net een boek uit van een Syrisch-Koerdische schrijver en naar aanleiding van zijn vluchtverhaal ben ik ook veel aan Azad gaan vragen. Zoals hoe hij naar Nederland is gekomen en over de situatie van de Koerdische mensen in Turkije. Azad: “Ik snap dat Dé hier veel vragen over heeft, want de informatie over Koerden in de media is heel anders dan de realiteit.” Dé: “Toen ik vroeg waar Azad vandaan komt, zei hij nooit Turkije. Zijn geboortestad is geografisch wel in Turkije, maar Azad is een Koerd en geen Turk. Dat is heel belangrijk voor hem en leerzaam voor mij.”

Na meerdere maanden op verschillende asielzoekersboten te hebben gewoond heeft Azad nu een woning en verblijfsvergunning. Azad: “Ik heb Psychologie gestudeerd en mede hierdoor ben ik sociaal en open minded. Ik leer een hoop van andere mensen.” Dé heeft hem geholpen met de taal en het leren kennen van de Nederlandse cultuur. Dé: “Ik vind het echt een aanrader om buddy te worden. Het is heel leerzaam, maar vooral ook heel leuk.” Azad wil nu als tolk aan het werk bij Vluchtelingenwerk Nederland. Dé: “En Azad is geïnspireerd door de brandweermannen tijdens afgelopen aardbeving in Turkije.” Azad: “Klopt, als mijn Nederlands goed genoeg is, wil ik aan het werk bij de brandweer. Het is fijn om weer nieuwe punten op de horizon te hebben, want zonder doel is het heel moeilijk om ’s ochtends je bed uit te komen.”

Door: Willemijn Roodbol