“Jacqueline is als een oma voor mijn kinderen.”
Meet the buddy’s!
Safiye (42) is met haar man en drie dochters gevlucht vanuit Turkije. Sinds anderhalf jaar is ze een buddykoppel met Jacqueline (68). De twee hebben al snel een hechte band gekregen met zowel elkaar als hun gezinnen. “Ik voel me als een soort oma voor de kinderen van Safiye.”
Door: Willemijn Roodbol
Tijdens de lockdown zijn Safiye en Jacqueline een buddykoppel geworden. Safiye sprak de taal nog niet zo goed en was nog zoekende naar contacten. Voor Safiye was Buddy to Buddy het opstapje dat ze nodig had om de taal te leren, de Nederlandse cultuur te begrijpen en haar netwerk uit te breiden. Voor Jacqueline was het een manier om zich na haar pensioen nuttig te maken en zinvol bezig te zijn.
De band tussen Safiye en Jacqueline is erg hecht. Safiye: “We komen veel bij elkaar over de vloer. We hebben onze eerste Kerst bij Jacqueline en haar man thuis gevierd, dit was erg bijzonder en leuk. Jacquelines familie voelt als mijn familie.” Omgekeerd sluit Jacqueline zich hier volledig bij aan. “Ik ben met twee zoons gewend aan een mannenhuishouding. Daarom vind ik het zo leuk dat ik nu Safiye’s jonge dochters in mijn leven heb.”
Vrijwilligers
De twee families wonen op fietsafstand van elkaar. Jacqueline: “We zien elkaar regelmatig om even samen te eten en koffie te drinken. Ook zien we elkaar veel bij Buddy to Buddy activiteiten, omdat we allebei actief zijn als vrijwilligers.” Safiye zit in het activiteitenteam en helpt ook met de werving van nieuwe buddy’s. Safiye: “Veel nieuwkomers hebben weinig of geen familieleden en werken niet. Ze voelen zich daardoor erg alleen en willen iets doen. Buddy to Buddy is daar een perfecte plek voor door alle verschillende vrijwilligersfuncties.” Jacqueline is contactpersoon van de eerste matchingsronde en leidt de buddytalks. Jacqueline: “Het is belangrijk om mensen te leren kennen en als vrijwilliger kom je in aanraking met veel buddy’s. Ook begint Buddy to Buddy Utrechtse Heuvelrug steeds meer een gemeenschap te worden, we bestaan uit zes dorpen en één azc, en het is mooi om daar deel van uit te maken.” Sinds twee maanden is er een huiskamer die elke laatste woensdag van de maand open is. Deze is gevestigd in Groeiplaats de Lindenhorst in Driebergen. Safiye: “We organiseren hier activiteiten en we hebben een buddycafé waar je samen kan komen, het is een fijne plek.”
Jacqueline: “Wat mij aansprak bij Buddy to Buddy is de vriendschappelijke manier van met elkaar omgaan. Het is niet gericht op helpen met de taal leren of met financiën. Juist omdat mijn hele leven als psycholoog wel in het teken stond van hulpverlening is dit heel verfrissend. Het is een hele andere manier van persoonlijk contact dan dat ik heb met vriendinnen van mijn eigen leeftijd die ik al veertig jaar ken. We hebben het erover hoe het leven is, gewoon van mens tot mens. Uiteindelijk heb je meer gemeenschappelijk dan verschillen ondanks onze verschillende achtergronden.”
Geduld
Er zijn meerdere factoren die helpen met een hechte band krijgen, maar de belangrijkste is geduld hebben met elkaar. Jacqueline: “Ook door de taalbarrière aan het begin moesten we de tijd voor elkaar nemen, geduld hebben en elkaar zo rustig leren kennen. Wij hadden het geluk dat we vanaf het eerste moment een klik hadden en we mochten elkaar meteen. Safiye sluit zich hierbij aan. Safiye: “Daarnaast gingen we gewoon de “normale dingen” doen, het hoeft allemaal niet zo spectaculair. Vooral als je in het azc woont, heb je weinig geld en ruimte. Spelletjes, wandelen en koffie drinken is al genoeg.” Met haar hulp als vrijwilliger merkt Safiye het effect wat Buddy to Buddy heeft op nieuwkomers. Safiye: “Nederlandse buddy’s zijn een soort gids voor ons. We leren van elkaar en maken kennis met verschillende culturen. Ik wil me thuis voelen in Nederland, zoals in mijn vaderland en Buddy to Buddy is een goede manier om hieraan bij te dragen.”
