“Elke wedstrijd van FC Driebergen staan we samen langs de lijn.”

Het officiële buddytraject is voor Awad en Paul voorbij, maar er is geen twijfel over mogelijk of ze elkaar nog zullen blijven zien. De twee vinden elkaar in hun liefde voor voetbal. “Elke thuiswedstrijd van FC Driebergen staan we samen langs de zijlijn.” Awad komt uit Soedan en woont nu al vier jaar in het azc in Leersum. Ondanks het gemis van zijn gezin die in Egypte achter zijn gebleven, gedoe met zijn verblijfsvergunning en de omstandigheden op het azc focust Awad zich op het positieve en Paul speelt hierin een grote rol.

Paul: “Een flyer van Buddy to Buddy in de bibliotheek trok mijn aandacht. Het leek mij heel interessant om een gezicht te krijgen bij het beeld van “een vluchteling”, om iemand echt te leren kennen en om je buddy te helpen settelen in Nederland.” Awad: “We zijn gekoppeld door onze liefde voor voetbal.” Paul: “Mijn zoon speelt in de club, dus als FC Driebergen thuis speelt bel ik Awad. Samen staan we dan altijd aan de zijlijn te supporten.” Awad: “Ik vind het zo leuk om te komen kijken naar voetbal en daarnaast vind ik het fijn dat ik nu met mensen kan praten en zo de taal kan leren. Paul is mijn beste vriend.”

Awad: “Paul leert me de Nederlandse cultuur begrijpen en ik heb hem veel verteld over Afrikaanse tradities, muziek en eten. We gingen bijvoorbeeld samen traditionele gember-koffie drinken.” Paul: “Het was een heftige smaak, maar wel lekker. Ik heb Awad ook een lijstje gestuurd met Nederlandse tegenstellingen, zoals warm en koud en licht en donker.” Awad: “Met Paul’s hulp wordt mijn Nederlands steeds beter. Ook heb ik drie dagen per week taalles in het azc.” Paul kijkt trots naar Awad: “Kleine stapjes, elke dag een beetje beter.”

Activiteiten

Paul werkt als vrijwilliger in het promotieteam. Paul: “Ik heb het idee dat Buddy to Buddy echt bij mij past. Ik heb tijdens mijn jeugd in Suriname gewoond en dat was een mengelmoes van culturen. Voor mij was het daarom geen barrière om mee doen aan Buddy to Buddy en mezelf open te stellen.”

Elke vrijdag gaat Awad naar de moskee in Driebergen, maar Paul begint daar ook een veelgeziene gast te worden. Awad: “Paul haalt mij soms op en dan gaan we samen iets leuks doen en kletsen.” Paul: “Ik wacht dan bij de moskee tot het gebed klaar is. Via de voetbal ken ik nog een paar jongens die naar de moskee gaan en die moeten altijd lachen als ze mij daar weer zien staan wachten.” Awad en Paul zien elkaar vaak en doen leuke dingen samen. Awad: “We zijn ook gaan midgetgolven, heel leuk en mijn eerste keer.” Awad pakt het scoreformulier uit zijn portemonnee. “Maar we moeten nog een keer gaan, want dan ga ik Paul inmaken. Hij had 55 punten en ik 51.”

Verblijfsvergunning

Na vier onstuimige jaren in het azc is het einde daar voor Awad in zicht. Paul: “Awad moest lang wachten op zijn verblijfsvergunning en dan wordt de situatie uitzichtloos. Zijn papieren waren nog in Soedan, maar er is niemand die dat voor hem kan regelen want zijn vrouw en drie kinderen zijn naar Egypte gevlucht.” Awad: “Hopelijk voor het einde van 2023 is mijn gezin in Nederland en krijgen we een huis toegewezen in Utrecht. Ik verheug me erop om hen weer te zien en een “normaal” leven te hebben met een huis en een baan. De tijd in het azc was zwaar. Er was altijd veel herrie en gedoe.” Paul: “Ik ben zo blij voor hem. Zijn situatie was uitzichtloos en nu met een verblijfsvergunning en goede vooruitzichten kan hij aan de toekomst gaan denken.” Awad: “In Soedan had ik een baan bij een groot internationaal bedrijf en een Arabische master in management en marketing. Al mijn originele papieren zijn nog in Soedan, dus ik hoop dat we daar ook een oplossing voor kunnen bedenken zodat ik weer aan het werk kan.”

Zo’n mooie vriendschap in vijf maanden, hebben de twee mannen nog tips? Paul: “Go with the flow. Ik merk dat als ik mensen vertel over Awad dat ze meteen willen weten wat zijn achtergrond is en waarom hij naar Nederland is gekomen. Ik vind dat als het ter sprake komt, komt het ter sprake, maar anders niet. Onze vriendschap moet gelijkwaardig blijven en daarom vraag ik er niet naar. Anders voelt het alsof er voorwaardes komen in onze vriendschap. Het maakt niet uit waarom Awad hier is. Ik ben geen hulpverlener, maar we zijn vrienden. Ik ben geïnteresseerd in hem als mens, niet als vluchteling.”

Door: Willemijn Roodbol