‘Tot nu toe zag ik nooit twee dezelfde Nederlanders. Dat vind ik bijzonder.’

Ze hebben elkaar pas net geleden ontmoet, maar het lijkt alsof ze elkaar al veel langer kennen. Amer (32) uit Syrië en Adriaan (27) uit Utrecht leerden elkaar in oktober kennen tijdens het matchingsdiner. ‘We moesten op zoek naar onze buddy en toen ik me omdraaide zag ik hem gelijk staan.’

Ze zitten ontspannen naast elkaar tijdens het interview en op het eerste gezicht lijkt het alsof ze al jaren bevriend zijn. ‘Ik snapte gelijk waarom we gematcht zijn’, vertelt Adriaan. ‘We zijn allebei aanwezig, we praten veel, vinden veel dingen leuk, veel mensen leuk.’ Amer: ‘Ja en ik vond het leuk dat ik Nederlands wil leren en jij Arabisch.’ Na de eerste ontmoeting gaat ook het afspreken heel makkelijk. Adriaan: ‘We zijn de eerste keer gaan wandelen en koffie en taart eten’. ‘Ja, dat was heel erg leuk’, vult Amer aan. 

Wereld verbreden

Amer en Adriaan hebben zich allebei ingeschreven als buddy om hun wereld te verbreden. ‘Ik heb me opgegeven omdat ik iemand wilde leren kennen buiten mijn bubbel’, vertelt Adriaan. ‘Ik woon nu acht jaar in Utrecht, maar mijn vrienden zijn allemaal studenten en starters. Ik vond dit een leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen.’ Ook Amer wilde graag meer mensen leren kennen: ‘Ik heb al eerder een buddy gehad, maar toen kwam corona waardoor het moeilijker was om af te spreken. Dus heb ik me nog een keer opgegeven.’ Ook vindt hij het belangrijk om meer Nederlandse contacten te hebben. ‘Hoe meer Nederlanders ik leer kennen, hoe meer ik leer over de taal, over de cultuur. Elke Nederlander heeft weer andere gedachten, andere woorden. Tot nu toe zag ik nog nooit twee dezelfde Nederlanders. Dat vind ik bijzonder.’ 

Naast het buddyschap hebben ze allebei een druk leven. Adriaan is docent Engels en Amer gaat naar school om Nederlands te leren. Ook doet hij vrijwilligerswerk en geeft hij workshops. ‘Ik had niet verwacht dat Amer net zo’n drukke agenda heeft als ik’, zegt Adriaan. ‘Ergens wist ik ook niet hoe het is om als nieuwkomer in Utrecht te leven. Wat je dan doet, waar je mee bezig bent. Maar er is weinig verschil tussen onze levens. Eigenlijk is Amer ook weer hetzelfde als de mensen in mijn bubbel.’ Amer lacht: ‘Ik voel me nu een echte Nederlander.’

Meer dan het project

Het buddytraject dat vier maanden duurt is nog in volle gang, maar allebei zien ze hun vriendschap als iets wat verder gaat dan het project. Adriaan: ‘Ik denk niet echt in maanden, elke week is er weer iets nieuws.’ Amer knikt. ‘Zoals vandaag, ik nodig Adriaan uit om naar mijn huis te komen en na het interview gaan we samen Arabisch eten.’ ‘En je moet ook nog een keer naar mijn huis komen.’ vult Adriaan aan. ‘En misschien samen bowlen.’ Het is precies wat ze zo leuk vinden aan elkaar. Adriaan: ‘Amer wilt heel veel dingen doen, hij heeft veel energie. Dat vind ik leuk.’ Amer is het met hem eens. ‘Adriaan neemt heel veel initiatief. Dat ken ik niet van Nederlandse mannen.’

Is er dan echt niks anders aan deze vriendschap? Adriaan: ‘Het is wel een hele andere manier van een vriendschap opbouwen. Het is meer gestructureerd. Met mijn andere vrienden is het niet zo strikt.’ Amer knikt. ‘We kijken nu elke week, wanneer kun je. Normaal doe je dat niet.’ ‘Ja’, zegt Adriaan. ‘Maar het werkt heel goed. Het is geforceerd, maar het werkt.’