Hans & Victor
In een tijd waarin het sociale leven bijna volledig stil lag, meldden Hans en Victor zich aan bij Buddy to Buddy, een organisatie die Nederlanders aan nieuwkomers koppelt op basis van gemeenschappelijke interesses en in een traject van vier maanden stimuleert dat er een gelijkwaardige vriendschap ontstaat. Eenzaamheid is een prangend probleem onder nieuwkomers, het is volstrekt niet vanzelfsprekend dat een Nederlandse voordeur zich voor hen opent en er vriendschappelijke contacten ontstaan. Uiteraard zijn er instanties en hulpverleners die goed werk verrichten, maar een vriend of vriendin waar je thuis welkom bent kan van grote betekenis zijn. Deze behoefte was ook tijdens de lockdown onverminderd groot, dus Buddy to Buddy zette alles op alles om haar werk toch voort te kunnen zetten.
Nederlands leren
We ontmoeten elkaar tussen het hout en de lijmklemmen in de meubelwerkplaats van Hans Beumer. De mannen zien elkaar wekelijks of vaker en Hans is ook taalles gaan geven. ‘Ik heb me voorgenomen om meteen zo veel mogelijk Nederlands met Victor te praten. Dat was niet makkelijk, maar als ik (zoals zovelen) meteen overschakel op Engels dan leert hij het natuurlijk nooit.’ Hans staat erop dat het interview in het Nederlands wordt gehouden, soms worstelt Victor nog met de taal, maar we nemen de tijd om erachter te komen wat hij zeggen wil. Voor hun eerste ontmoeting in februari organiseerde Buddy to Buddy een speurtocht door de stad. Hans: ‘De mogelijkheden waren toen natuurlijk beperkt, maar ik vond dit een ingenieuze vondst.
We hebben toen al meteen lol gehad en moesten erg lachen om die trekpop bij de bibliotheek die een potloodventer moet voorstellen.’ Victor benadrukt dat hij erg blij is met zijn buddy: ‘Hij is een fantastische persoon die me helpt met de taal en met mijn integratie.’
Vaderfiguur
Na die eerste ontmoeting ging het niet meteen vanzelf. ‘Er waren wat misverstanden. Victor was in Zuid Amerika gewend dat je op een afspraak ook wel een half uur te laat kan verschijnen, of nog later. Ik werd er boos van toen dat een paar keer misliep. Nu kan ik erop rekenen dat hij op tijd komt.’
Victor lacht een beetje: ‘Elke dag correctie. Dat is goed. Ik leer van Hans.’ ‘Ik ben als een vader voor hem, soms een beetje streng,’ zegt Hans ook lachend.
Vertrouwen
Victor is nu langer dan twee jaar in Zutphen, maar heeft nog geen zekerheid of hij mag blijven. ‘Ik woonde in Rio de Janeiro, was daar getuige van een overval en ging naar de politie. Daarna kon ik net ontkomen aan een aanslag die op mij was gericht. Corrupte samenwerking tussen criminelen en de overheid is normaal in mijn land. Ik moest snel afscheid nemen van mijn vriendin en mijn ouders en vluchten, anders zou ik nu niet meer leven.’ Het is een verhaal waar we even stil van worden. Hans zegt dat hij van Victor leert over de situatie in Brazilië, het contact heeft hem bewuster gemaakt van onrecht in de wereld.
Het oefenen van Nederlands, gesprekken over mensenrechtenschendingen, samen zeilen, in de tuin werken of in werkplaats, het loopt kris kras door elkaar in deze buddyvriendschap. ‘Ik probeer hem zo veel mogelijk met mensen in contact te brengen en hoop dat hij zo meer vrienden krijgt, want ik heb natuurlijk niet altijd tijd voor hem.’
‘Ik vertrouw niet zomaar iedereen,’ geeft Victor toe, ‘dat heeft tijd nodig. Maar jij bent mijn vriend, jou vertrouw ik,’ zegt hij tegen Hans. ‘Mooi, dan kan je bij deze mijn vrienden ook vertrouwen.’
